Ενάντια σε Κεφάλαιο και απολύσεις, η ταξική μας αλληλεγγύη!

 Με φόντο την όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης οι μαζικές απολύσεις, τα ελαστικά ωράρια, η «μαύρη» εργασία, τα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα ( πχ θάνατος εργάτη στη ΛΑΡΚΟ ) συνθέτουν την εικόνα της κοινωνίας-κάτεργο που είναι χτισμένη στο αίμα της εργατικής τάξης με αυτουργούς Κράτος και Κεφάλαιο. 

Σ’ αυτήν την εικόνα εντάσσονται και τα περιστατικά των απολύσεων στις κερδοφόρες κατά εκατομμύρια ευρώ εταιρείες «Γαλαξίας» και «HOL». Συγκεκριμένα, στα σούπερ μάρκετ « Γαλαξίας», γνωστά για τους μισθούς πείνας, ατελείωτα ωράρια και τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, που επιβάλλονται από πλευρά εργοδοσίας, προστέθηκε μια σειρά από απολύσεις με πιο πρόσφατη την εκδίωξη με καθαρά ρατσιστικά κριτήρια εργαζόμενης σε εταιρεία προώθησης προϊόντων, η οποία οδήγησε στην απόλυση της. 

Παράλληλα, στη HOL, η εταιρεία απολύει 460 εργαζόμενους του τηλεφωνικού κέντρου της σ’ ένα ρεσιτάλ εργοδοτικής ασυδοσίας και με στόχο να προσλάβει πάλι τους εργαζόμενους σε ακόμη πιο δυσχερείς συνθήκες γι’ αυτούς, ενώ ακόμη πιο κερδοφόρες για την εταιρεία, με νέες ατομικές συμβάσεις. 

Όσο ο ταξικός πόλεμος που βιώνουμε εντείνεται καθίσταται σαφές και αναγκαίο: Η απάντηση της εργατικής τάξης να είναι ανάλογη της επίθεσης που δέχεται! Οργανώνουμε την ταξική μας πάλη, ενισχύουμε και αλλάζουμε τα σωματεία βάσης μετατρέποντας τα σε ουσιαστικό όπλο του κόσμου της εργασίας ενάντια στους εκμεταλλευτές της και με την αδιαπραγμάτευτη ταξική μας αλληλεγγύη προετοιμάζουμε τη Γενική Αντικαπιταλιστική Απεργία, για να τελειώνουμε με την κοινωνία-κάτεργο και το σύστημα εκμετάλλευσης.

- ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ ΣΕ ΓΑΛΑΞΙΑ, HOL 

- ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΝΟΧΗ ΣΕ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΚΙ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΟ ΤΣΑΜΠΟΥΚΑ

 - ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΕ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΒΑΣΗΣ 

- ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

Πηγή φώτος - δρόμος Μαγνησίας

Μετανάστες και Κέντρα κράτησης ή Η Βιομηχανία καταναγκαστικής εργασίας ψηλής κερδοφορίας

Η φτηνή δύναμη εργασίας ήταν πάντα το ζητούμενο στο σύστημα που ζούμε. Ποιός εργοδότης και ποιό κράτος δεν θέλει φτηνότερη εργασία; Η φτηνή εργασία φέρνει κέρδη και οι μόνες καλές αμοιβές είναι γι΄αυτούς που επιβλέπουν την φτηνή παραγωγή και γι΄αυτούς που εξασφαλίζουν τα φτηνά χέρια. Τον ρόλο αυτό παίζουν οι διευθυντές η αστυνομία και οι σύγχρονοι δουλέμποροι. Τον ρόλο της φτηνής εργασίας παίζουν οι πιο αδύναμοι κρίκοι στις κοινωνίες οι μετανάστες, οι άνεργοι, οι γυναίκες, τα παιδιά και οι κρατούμενοι. Από αυτούς τους κρίκους κάποιοι δημιουργούνται τεχνητά δηλαδή με πολιτικό τρόπο, έτσι ώστε να εξυπηρετηθεί η απληστία των αφεντικών . Οι τεχνητοί κρίκοι είναι οι μετανάστες οι άνεργοι και οι κρατούμενοι. 

Στην Ελλάδα σύμφωνα με τους ναζί και τα κανάλια διασποράς τρόμου οι μετανάστες είναι δύο εκατομμύρια, σύμφωνα με το κράτος και την ΕΕ που το χρυσοπληρώνει είναι 530 χιλιάδες με χαρτιά και 580 χιλιάδες χωρίς χαρτιά. Το τελευταίο νούμερο δεν είναι υπολογίσιμο με ακρίβεια και θα δούμε γιατί δεν θέλει κανείς να υπολογιστεί με ακρίβεια. 

Από το 2008 μέχρι σήμερα η ΕΕ έχει δώσει στο κράτος 380 εκατομμύρια ευρώ σε 4 ταμεία: Το ταμείο ένταξης (20 εκ. περίπου) , το ταμείο προσφύγων (22 εκ. περίπου), το ταμείο επιστροφής η επαναπατρισμού (1 εκ.) και το ταμείο εξωτερικών συνόρων τα υπόλοιπα 337 εκατομμύρια. Από αυτά τα ταμεία τα δυο τελευταία ανήκουν στην Διεύθυνση Οικονομικών της ΕΛΑΣ, δηλαδή στους μπάτσους. Από αυτό το τεράστιο ποσό 162 εκατομμύρια, δηλαδή σχεδόν τα μισά δεν φαίνονται πουθενά! Κάναν στη κυριολεξία φτερά , δεν εμφανίζονται σε καμιά ιστοσελίδα διαφάνειας, δεν υπάρχει κανένα παραστατικό, δεν τα ψάχνει κανένας ΣΔΟΕ και το χειρότερο καμιά τρόικα. Είναι σαν να λεν όλοι «Καλοφάγωτα και σε καλή μεριά». 

Σε ποιούς συμφέρει να υπάρχουν άνθρωποι «χωρίς χαρτιά» και κυρίως να είναι κάποιοι από αυτούς μαζεμένοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, ενώ κάποιοι άλλοι χαμένοι στα σύγχρονα γκέτο που λέγονται πόλεις; Μα φυσικά τόσο στους τωρινούς και μελλοντικούς εργοδότες, που βγάζουν τεράστια κέρδη από την εκμετάλλευση της εργασίας τους και στο ίδιο το Κράτος που με το «αζημίωτο» συντηρεί την ρευστότητα και την βία επάνω στους ανθρώπους που καταφεύγουν εδώ ή διέρχονται και καταντούν κρατούμενοι και όμηροι . Επίσης, συμφέρει πολιτικά η διατήρηση της εξαθλίωσης τους, η μη χορήγηση χαρτιών και η παρεμπόδιση της αναχώρησης τους για όπου θέλουν να πάνε. Στην παρουσία τους βασίστηκε το κτίσιμο φασιστικών κομμάτων όπως η ΧΑ και το ΛΑΟΣ, αν αντιμετωπιζόταν σαν ελεύθεροι άνθρωποι με αξιοπρέπεια και ισονομία δεν θα είχε πολιτικό υπόστρωμα να κερδίσει ψήφους η ναζιστική εγκληματική «ιδεολογία». 

Μέσα στην ελληνική κοινωνία η υποκρισία του μέσου ανθρώπου ενισχύεται από την παραπληροφόρησή του. Μια χαρά μας βόλευαν, όταν μάζευαν τις σοδειές μας για 10 με 15 ευρώ 

μεροκάματο, όταν πρόσεχαν τα παιδιά μας για ψίχουλα χωρίς εισφορές και υγειονομική περίθαλψη, όταν έκτιζαν τα σπίτια μας τζάμπα κι όταν έβγαζαν βιομηχανική παραγωγή για πενταροδεκάρες. Αφού κερδίζαμε από αυτούς και γλεντάγαμε μετά μας φάνηκαν πολλοί, μετά μας φάνηκαν διαφορετικού χρώματος και ύστερα ανακαλύψαμε ότι υπάρχουν και άλλες θρησκείες εκτός από την Ορθοδοξία. 

Τότε ήρθε το Κράτος με πολλά λεφτά, που τα μισά πήγαν σε μπατσοτσέπες και εργολάβους να φτιάξει τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα «Κέντρα Κράτησης», γιατί κάπου πρέπει να είναι μαζεμένοι, ώστε να τους διαλέγουν τα αφεντικά. Κάπου πρέπει να ‘ναι οι «διαφορετικοί» χώρια από μας τους όμοιους για να μη φοβούνται οι νοικοκυραίοι και για να τρώνε τα παιδιά το φαί τους. Η σύγχρονη πολιτισμική ξεφτίλα συμπληρώνεται με το βίαιο ένστικτο, που έχουν όλα τα μελή ενός καταπιεστικού μηχανισμού. Έτσι, οι συλλήψεις και κρατήσεις ανθρώπων συνοδεύονται από βία ξυλοδαρμούς, βιασμούς, ακρωτηριασμούς και «αυτοκτονίες» μέσα στα αστυνομικά τμήματα της ΕΛΑΣ. Βία που την αποτυπώνουν και οι ίδιοι οι βασανιστές με βίντεο που τραβάν και αναρτούν στο διαδίκτυο. 

Αυτή είναι η αλήθεια, αυτά είναι τα ψυχρά γεγονότα και γι’αυτό όσοι/ες αγωνιζόμαστε για απελευθέρωση, αξιοπρέπεια και ισότητα λέμε ξεκάθαρα:

-ΟΧΙ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ 

-ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΚΕΡΔΟΥΣ ΠΟΥ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΣΤΗ ΜΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΧΑΡΤΙΩΝ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ 

-ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ 

-ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΚΡΑΤΑΤΕ ΚΑΙ ΒΑΣΑΝΙΖΕΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΔΟΥΛΕΨΟΥΝ ΦΤΗΝΟΤΕΡΑ 

-ΟΡΓΑΝΩΘΕΙΤΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΤΕ ΚΑΛΕΣ ΑΜΟΙΒΕΣ ,ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ 

-ΑΡΝΗΘΕΙΤΕ ΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΣΚΛΑΒΟΠΑΖΑΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΝΑΖΙΣΤΙΚΑ ΠΑΡΤΥ ΒΙΑΣ ΕΠΑΝΩ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΓΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΚΕΡΔΗ. 

-ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΓΙΑΤΡΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΑΚΤΙΒΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΕΛΕΓΧΟΥΝ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΆ ΒΙΑΣ. 

Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε – Τοπική Ένωση Βόλου

Η Τοπική Ένωση Βόλου της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε δηλώνει την αλληλεγγύη της στο Θωμά Κλημόπουλο.Καλούμε τα σωματεία και τις δυνάμεις του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος στο αντιφασιστικό συλλαλητήριο την Τετάρτη 18/12, 5μμ.

Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ ΘΑ ΤΣΑΚΙΣΕΙ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΘΩΜΑ ΚΛΗΜΟΠΟΥΛΟ

Δεν είχαμε ποτέ καμία αυταπάτη πως ο φασισμός αντιμετωπίζεται με τα εργαλεία του συστήματος που τον γεννά, ούτε πήραμε ποτέ στα σοβαρά την υποτιθέμενη αντιφασιστική στροφή του Κράτους, που έλαβε χώρα μέσα στο φθινόπωρο. Οι ναζιστικές συμμορίες συνεχίζουν να αποτελούν μια απειλή προς την κοινωνία, την οποία η ίδια η εργατική τάξη με την οργάνωση της και με τους αγώνες της πρέπει να συνθλίψει.

Αυτή τη φορά οι ναζιστικές συμμορίες στοχοποίησαν το Θωμά Κλημόπουλο, μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ Μαγνησίας και δημοτικός σύμβουλος Βόλου με συμμετοχή στο αντιφασιστικό κίνημα της πόλης, πυροβολώντας τέσσερις φορές στην πρόσοψη και αναγράφοντας ναζιστικά σύμβολα και συνθήματα στο φαρμακείο του.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο φασισμός δεν είναι κάτι άλλο από ένας ένοπλος και επιθετικός καπιταλισμός σε κρίση. Εχθρός του ολόκληρο το οργανωμένο εργατικό κίνημα και όχι μόνο οι μετανάστες, οι αντιφασίστες, οι αναρχικοί ή οι κομμουνιστές. Και είναι αυτό ακριβώς το εργατικό κίνημα που μπορεί να τσακίσει το φασισμό και το σύστημα που τον εκτρέφει, τον «άρρωστο» πατέρα του. 

Η αντιφασιστική και η αντικαπιταλιστική επιφυλακή του κόσμου της εργατικής τάξης, οργανώνοντας επιτροπές λαϊκής αυτοάμυνας, ντόπιων και μεταναστών, σε κάθε χώρο δουλειάς και σε κάθε γειτονιά, ενισχύοντας και αλλάζοντας τα σωματεία, δυναμώνοντας τις εργασιακές κι απεργιακές επιτροπές με όπλο μας την εργατική αλληλεγγύη ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, εθνικότητας είναι η μοναδική εγγύηση για την προάσπιση των ζωών μας, των δικαιωμάτων μας και των διεκδικήσεων μας.

Είναι χιλιοειπωμένο αλλά η σημασία των γεγονότων επιτάσσει να αναφερθεί ξανά: Το φασισμό δεν τον καταγγέλλεις, τον τσακίζεις. Όσο θα αναπαράγονται οι αυταπάτες περί θεσμικής αντιμετώπισης του φασισμού και όσο θα συνεχίζεται η επίκληση στην δημοκρατική νομιμότητα ως εργαλείο εναντίον του, τόσο ο αντιφασισμός θα διαχωρίζεται από την ταξική πάλη τη στιγμή που είναι ξεκάθαρο και διαχρονικό δεδομένο ότι η πάλη ενάντια στο φασισμό είναι πρώτα και κύρια ταξική. Για να ηττηθεί ο φασισμός και να ξεριζωθεί από την κοινωνία πρέπει να βρει απέναντι του ένα αντικαπιταλιστικό συνδικαλιστικό κίνημα απεγκλωβισμένο από πολιτικές καθοδηγήσεις και κρατικές παρεμβάσεις κι εξαρτήσεις.

Η Τοπική Ένωση Βόλου της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε δηλώνει την αλληλεγγύη της στο Θωμά Κλημόπουλο. Καλούμε τα σωματεία και τις δυνάμεις του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος στο αντιφασιστικό συλλαλητήριο την Τετάρτη 18/12, 5μμ.

· ΤΑΞΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ 

· ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΘΕ ΧΩΡΟ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ

· ΚΑΜΙΑ ΘΕΣΜΙΚΗ ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΣΤΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ, ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΤΟΝ ΤΣΑΚΙΖΕΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΜΑΡΦΙΝ, ΘΟΔΩΡΗ ΣΙΨΑ

Στις 5 Μάη του 2010, χιλιάδες εργάτες παίρνουν μέρος στη γενική απεργία και τη συγκέντρωση ενάντια στο πρώτο Μνημόνιο. Ακολουθεί ο εμπρησμός της Μαρφιν και το τραγικό γεγονός του θανάτου 3 εργαζομένων.Σχεδόν ένα χρόνο μετά, στις 29 Απρίλη 2011 , τέσσερα άτομα προσάγονται ως ύποπτοι για τον εμπρησμό. Οι κατηγορίες συγκεντρώνονται στο πρόσωπο του ενός, του Θοδωρή Σίψα. Από τα στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας, μοιάζει εμφανής η προσπάθεια του Κράτους να στήσει άλλη μια σκευωρία, μια ξεκάθαρη πολιτική δίωξη.

Η επίθεση του Κεφαλαίου ενάντια στην Εργασία που εκδηλώνεται με ένταση τα τελευταία χρόνια, επιβάλλει ανάλογες πολιτικές από τη μεριά του Κράτους και των μηχανισμών του προκειμένου να κατασταλεί οποιαδήποτε αντίσταση από τη μεριά της εργατικής τάξης. Μέσα σε αυτές συμπεριλαμβάνονται η ποινικοποίηση μεμονωμένων αγωνιστών, η δημιουργία «υπόπτων» και «ενόχων» με την αρωγή των ΜΜΕ, οι πολιτικές διώξεις που συνοδεύονται από κατασκευασμένα ενοχοποιητικά στοιχεία κατά παραγγελία της ΓΑΔΑ και οι προφυλακίσεις. Όλα αυτά στοχεύουν στην ευρύτερη ποινικοποίηση του αντικαπιταλιστικού κινήματος.

Η περίπτωση του Θ. Σίψα, όπου ένα ανώνυμο σημείωμα με παραλήπτη τη ΓΑΔΑ τον καταδεικνύει ως τον βασικό ένοχο του εμπρησμού, είναι άλλη μια στον μακρύ κατάλογο των σκευωριών που το Κράτος στήνει προκειμένου να αντιμετωπίσει ποινικά την αντεπίθεση της τάξης ενάντια στο Κεφάλαιο. Προκειμένου ο κόσμος της Εργασίας να πειθαρχήσει στη νέα πραγματικότητα.

Η Α.Π Ροσινάντε στέκεται αλληλέγγυα στο πλευρό του Θ. Σίψα και καλεί στη συγκέντρωση αλληλεγγύης στις 9/12, στο Πρωτοδικείο.

Καμία δίωξη της «Εργατικής Αλληλεγγύης»-Όχι στην φίμωση των φωνών του αντικαπιταλιστικού κινήματος

Το Kράτος, παρά την παράσταση της «αντιφασιστικής» επίθεσης στη ναζιστική Xρυσή Aυγή, ποτέ δεν ξεχνάει τους πραγματικούς του αντιπάλους, δηλαδή το εργατικό κίνημα. Έτσι, σέρνεται στα δικαστήρια η εφημερίδα «Εργατική αλληλεγγύη», ύστερα από μήνυση του δικηγόρου Ιωάννη Ανδριόπουλου, συνεργάτη του χρυσαυγίτη βουλευτή Χρυσοβαλάντη Αλεξόπουλου. Δεδομένου ότι η «Εργατική αλληλεγγύη» δικάζεται με βάση το νόμο του 1994 για τον Τύπο, όπου το πρόστιμο σε περίπτωση καταδίκης φτάνει τα 30.000 ευρώ, δηλαδή πρακτικά κλείνει την εφημερίδα.

Ο φασισμός (με ή χωρίς σβάστικα) ως μορφή και παιδί του καπιταλισμού, αποτελεί ταυτόχρονα ένα εργαλείο του σε ιστορικές στιγμές κρίσης της απρόσκοπης αναπαραγωγής του, αλλά και μια εγγενής τάση του, που μπορεί να ξεφύγει από τον άμεσο έλεγχο των κρατικών του θεσμών και να αυτονομηθεί. Η τάση αυτονόμησης του παρακρατικού μαγαζιού που λέγεται Χρυσή Αυγή και το πιθανό ξεκλείδωμα των ασκών του αιόλου από την κινηματική αντίδραση της δικής μας πλευράς, είναι αυτό που οδήγησε την κυβέρνηση στη «χρυσαυγιάδα»του Σεπτεμβρίου, ξεκαθαρίζοντας παράλληλα και τους ενδοκρατικούς της λογαριασμούς.

Η αστική τάξη μπορεί να μη θέλει προς το παρόν να παραδόσει την εξουσία στους φασίστες, όμως πάντα εχθρός της θα είναι το προλεταριάτο και η ανταγωνιστική προς το σύστημα κίνησή του. Η επίπλαστη αντιχρυσαυγίτικη στροφή της κρατικής πολιτικής δεν είναι λόγος εφησυχασμού από την μεριά μας. Είναι μια κίνηση που αποσκοπεί στο να δώσει πάλι την πρωτοβουλία στο Κράτος.
Κάθε λοιπόν επίθεση στο εργατικό και αντικαπιταλιστικό κινήμα, κάθε επίθεση σε οποιαδήποτε πολιτική και κοινωνική έκφραση ή τάση του, είναι επίθεση στην ελευθερία και στην αξιοπρέπεια της τάξης μας και όλου του κόσμου που τα τελευταία χρόνια αγωνίζεται, απεργεί, ματώνει, διώκεται.

Η συγκεκριμένη δίωξη έχει και το χαρακτήρα μιας ρατσιστικής επίθεσης, δεδομένου ότι το επίδικο έχει να κάνει με ένα επικριτικό άρθρο της «Εργατικής Αλληλεγγύης» προς τον ενάγωντα για την κίνησή του να προσβάλλει, εκ μέρους της Χρυσής Αυγής, το νόμο για την ιθαγένεια των παιδιών των μεταναστών.

Η δίωξη αυτή αποκαλύπτει ότι στην πραγματικότητα, η πολιτική του Κράτους και του Κεφαλαίου ποτέ δεν έπαψε να στοχεύει τους μετανάστες εργάτες, τη συντήρηση της παρανομοποίησής τους, το διαχωρισμό της τάξης μας με βάση την εθνική καταγωγή, το χρώμα ή τις θρησκευτικές πεποιθήσεις. Αποκαλύπτει αυτό που ζούμε πιο έντονα τα τελευταία χρόνια, δηλαδή το στόχο της υποτίμησης της εργατικής δύναμης και του εξανδραποδισμού του συνόλου της εργατικής τάξης.

Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε δηλώνει την στήριξή της στην «Εργατική Αλληλεγγύη», στέκεται ενάντια στην κρατική της στοχοποίηση και την κάθε προσπάθεια σβησίματος των φωνών του αντικαπιταλιστικού κινήματος.

Αλληλεγγύη στην Αναστασία Δεληκάρη- Κάτω τα χέρια σας από τους αγωνιστές!

Κράτος και Κεφάλαιο στα πλαίσια της λυσσαλέας επίθεσης που έχουν εξαπολύσει στην εργατική τάξη και σε κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι της κοινωνίας, στοχοποιούν και σέρνουν στα δικαστήρια την Αναστασία Δεληκάρη, μέλος του ΕΕΚ, για την αναγραφή του συνθήματος «Τέρμα στα παζάρια των γραφειοκρατών, αγώνας στα χέρια των εργατών» στον τοίχο του εργοστασίου της ΜΕΤΚΑ. Η Α.Δεληκάρη εξαιτίας της συμμετοχής της στους μεγαλειώδεις εργατικούς αγώνες το 2010, ενάντια στις απολύσεις που είχαν ανακοινωθεί στη ΜΕΤΚΑ, αποτέλεσε στόχο για την εταιρεία με αποτέλεσμα να ακολουθήσει η μήνυση εις βάρος της.

Καλούμε το εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα σε επαγρύπνηση: Οι διώξεις αγωνιστών, ο ρεβανσισμός από Κράτος-Κεφάλαιο και οι παρακρατικές επιθέσεις θα συνεχιστούν και θα κλιμακωθούν όσο ο ταξικός πόλεμος εντείνεται με φόντο την καπιταλιστική κρίση. Ο εχθρός είμαστε όλοι όσοι αντιστεκόμαστε και περνούμε σε θέσεις μάχης για τα συμφέροντα της τάξης μας. Τελικός στόχος του Kεφαλαίου, των διαχειριστών και των υπηρετών του είναι η αγριότερη επιβολή πάνω στην εργατική τάξη διαμέσου των κρατικών μηχανισμών.

Το εργατικό κίνημα και τα όργανα του οφείλουν να πάρουν θέση ενάντια στη τρομοκρατία των αφεντικών και τους κράτους που με αιχμή τη «Δικαιοσύνη» προσπαθούν να ποινικοποιήσουν τους αγώνες. Η ταξική αλληλεγγύη να χαλάσει τα σχέδια τους. Κανένας αγωνιστής στα χέρια τους!

Η Τοπική Ένωση Βόλου της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε δηλώνει την αλληλεγγύη της στο πρόσωπο της Αναστασίας Δεληκάρη και οποιουδήποτε άλλου αγωνιζόμενου στοχοποιείται και καταδιώκεται από το Κράτος και το Κεφάλαιο. Καλούμε τα σωματεία και τις δυνάμεις του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος στη συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από τα δικαστήρια Βόλου την Παρασκευή 13/12, 9 πμ . Στην εποχή του ολοκληρωτισμού και της καταστολής κανένας αγωνιστής δε θα μείνει μόνος του!

ΑΜΕΣΗ ΑΘΩΩΣΗ ΚΑΙ ΠΑΥΣΗ ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΔΙΩΞΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΔΕΛΗΚΑΡΗ

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΕ ΔΙΩΞΕΙΣ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ, ΜΕ ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΝΑ ΤΟΥΣ ΧΑΛΑΣΟΥΜΕ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΒΟΛΟΥ 13/12, 9πμ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΣΠΥΡΟ ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ

«Η φυλακή ως κοινωνική προστασία; Ποιο τερατώδες μυαλό συνέλαβε τέτοια ιδέα; Σαν να λες ότι η υγεία μπορεί να προαχθεί με μια διαδεδομένη μόλυνση».
Έμμα Γκόλντμαν

Ο κρατούμενος Σπύρος Στρατούλης βρίσκεται σε απεργία πείνας που ξεκίνησε στις 11/11, καταγγέλλοντας την ποινική του μεταχείριση από τις Αρχές, απαιτώντας την παύση της εκδικητικής και ανυπόστατης δίωξης που υφίσταται με αποτέλεσμα τη στέρηση των αδειών του που μέχρι τώρα έπαιρνε κανονικά, αλλά και του δικαιώματος για αποφυλάκιση με αναστολή.

Ο Σπύρος Στρατούλης ήταν παρών σε όλες τις κινητοποιήσεις των φυλακισμένων, με άλλους αγωνιστές έδωσε μεγάλες μάχες απέναντι στους μηχανισμούς του εγκλεισμού και «σωφρονισμού», απέναντι στην αυθαιρεσία και βία των δεσμοφυλάκων, μπάτσων και εισαγγελέων. Στάθηκε και στέκεται αλληλέγγυος στους δεκάδες πολιτικούς κρατούμενους. Δίνει τη μάχη όντας έγκλειστος σήμερα, για μια κοινωνία χωρίς φυλακές αύριο. Για αυτούς τους αγώνες και στάση του περνάει πειθαρχικά και τώρα βρίσκεται αντιμέτωπος με διώξεις οι οποίες τον θέτουν κατηγορούμενο για υποτιθέμενη συμμετοχή του σε εγκληματική οργάνωση.

Ως ένδειξη αλληλεγγύης ξεκίνησαν απεργία πείνας από 21/11 ο Ράμι Συριανός και από 25/11 ο Εργιόν Μουσταφά.

Το δικαστικό σύστημα εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των αφεντικών του, επιχειρεί με τη χρήση ενός νομικού οπλοστασίου που χτίζει το Κράτος εδώ και χρόνια, να κρατά δέσμιους τους κρατούμενους που αγωνίζονται για όσο περισσότερο καιρό γίνεται στοχεύοντας στην εξόντωση τους προς παραδειγματισμό όλων μας. Η τακτική της «Δικαιοσύνης» δηλώνει εκτός των άλλων και το φόβο τους για γενικευμένη κοινωνική αναταραχή. Η κρατική τρομοκρατία σε ένα κρεσέντο ασυδοσίας δείχνει το πιο σκληρό της πρόσωπο με τη φυσική και ψυχική εξόντωση κάθε αντιστεκόμενου κομματιού της κοινωνίας.

Τελικός στόχος του Kεφαλαίου, των διαχειριστών και των υπηρετών του είναι η αγριότερη επιβολή πάνω στην εργατική τάξη. Με το πιο ξεκάθαρα τρόπο, διατρανώνουμε σε όλους τους συναδέλφους ότι στο πεδίο της καταστολής και κρατικής τρομοκρατίας, ό,τι φαντάζει ακόμα μακρινό και «στοχεύει άλλους», στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο παρά το μήνυμα. Μήνυμα τρομοκρατίας προς την εργατική τάξη και στα κομμάτια της που αγωνίζονται: Όποιος αντιστέκεται θα εξοντώνεται. To εργατικό κίνημα και τα όργανα του οφείλουν να πάρουν θέση ενάντια στη κρατική τρομοκρατία, να σταθούν αλληλέγγυα στους πολιτκούς κρατούμενους, να μην επιτρέψούμε την εξόντωση αγωνιστών.»Οφείλουμε να τους χαλάσουμε τα σχέδια.

-Η ΑΝΑΡΧΟΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΡΟΣΙΝΑΝΤΕ ΔΗΛΩΝΕΙ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΣΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΣΠΥΡΟ ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ

-ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΣΤΗΡΙΧΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟΔΙΔΟΝΤΑΙ

-ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΣΠΥΡΟ ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ ΟΜΗΡΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ-ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ

Ιούλιος 1965: Η έκρηξη οργής ενάντια στη βασιλεύουσα τάξη

Τι θα συνέβαινε τον Ιούλιο του 1965 ήταν ελάχιστα προβλέψιμο. Η ανεργία βρισκόταν σε υποχώρηση και ένα πρωτοφανές για τα ελληνικά δεδομένα κύμα καταναλωτισμού σημάδευε την εθνική αγορά. Η χώρα διένυε τη πρώτη περίοδο αστικής δημοκρατίας μετά από τα δύσκολα χρόνια του εμφυλίου, με κυβέρνηση το κόμμα της Ένωσης Κέντρου και πρωθυπουργό τον Γ. Παπανδρέου.

Παρόλα αυτά, το κράτος της Δεξιάς ζούσε και βασίλευε σε όλους τους θεσμούς, από τα υπουργεία μέχρι τα αστυνομικό σώματα και την κάθε υπηρεσία. Η κατάργηση της μαζικής ανέχειας δεν σήμανε και την κατάργηση του εξευτελισμού που υπέστη ο λαός από το μετεμφυλιακό Κράτος. Από τη δολοφονία Λαμπράκη το 1963 μέχρι και τις σκευωρίες που ακολούθησαν, όλα έδειχναν ότι οι μηχανισμοί της Δεξιάς λειτουργούσαν στην εντέλεια, με έκδηλη παρουσία και όχι τόσο «υπόγεια» δράση.

Αρχές εκείνου του Ιούλη εκδηλώνεται διαφωνία ανάμεσα στην Κυβέρνηση και τον βασιλιά Κωνσταντίνο γύρω από την αποπομπή του Υπουργού Εθνικής Αμύνης Γαρουφαλιά. Επρόκειτο για «βαλτό» των ανακτόρων που δρούσε εντεταλμένα, παρακάμπτοντας τις αποφάσεις της Κυβέρνησης. Ήταν ο ίδιος που δεν άφησε την εκλεγμένη Κυβέρνηση να ελέγξει τον στρατό (με άξονα το Κυπριακό, αλλά και σχετικά με την προσπάθεια του Παπανδρέου να τον εκδημοκρατίσει, που χαρακτηριζόταν σε μεγάλο βαθμό από την υπόθεση «Ασπίδα»).

Έτσι, 15 Ιουλίου ο πρωθυπουργός υποβάλλει παραίτηση η οποία γίνεται φυσικά αποδεκτή από τον βασιλιά. Δίχως την όποια χρονοτριβή, ορκίζεται κατευθείαν κυβέρνηση ο σχηματισμός Αθανασιάδη- Νόβα, με υπουργούς αποστάτες της ΕΚ που έχουν συμμετάσχει ενεργά στην ανατροπή της Κυβέρνησης.

Στην άνοδο της εγκάθετης από τον βασιλιά Κυβέρνησης ο λαός αναγνωρίζει μια μεγάλη συνωμοσία και ένα πολιτικό σύστημα-μαριονέτα του θρόνου. Σε αυτή την κατάντια βλέπει και τον δικό του εξευτελισμό καθημερινά στις υπηρεσίες, στη δουλειά, στο αστυνομικό περιβάλλον, κλπ.

Εκείνο το βράδυ, μερικοί φοιτητές και εργαζόμενοι διαδηλώνουν στο Σύνταγμα. Η διαδήλωση θα χτυπηθεί αγρίως από τις κατασταλτικές δυνάμεις, με αποτέλεσμα να εκδηλωθεί πανελλαδικά (και κυρίως από τους εργαζόμενους σε Αθήνα και Πειραιά) η συσσωρευμένη οργή για τη «βασιλεύουσα» τάξη, σε μια εξέγερση που θα κρατήσει πάνω από 70 μέρες. Κατά τη διάρκειά τους, δολοφονείται ο αροστερός φοιτητής Σωτ. Πέτρουλας Με μαζικές δράσεις, αυτόνομες παρεμβάσεις, συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής και διαρκείς κινητοποιήσεις, η επαγρύπνηση των κοινωνικών αντανακλαστικών και η φοβερή πίεση που ασκείται από τα κάτω, θα καταφέρει να ρίξει δυο κυβερνήσεις και να καθυστερήσει το επερχόμενο πραξικόπημα.

Αύγουστος 1906: Η Κομμούνα των μεταλλωρύχων της Σερίφου

Την εργολαβία των Μεταλλίων στη Σέριφο αναλαμβάνει πλέον ο Γκρόμαν ο νεότερος, από τον πατέρα του το 1906. Οι συνθήκες εργασίας των μεταλλωρύχων υφίστανται μια συνεχή επιδείνωση, μέχρι να φτάσει «το μαχαίρι στο κόκκαλο» και στις 27 Ιουλίου του 1916 (μετά από 10 χρόνια άγριας εκμετάλλευσης δηλαδή) να ιδρυθεί το πρώτο σωματείο «εργατών μεταλλευτών». Μέλος του, μεταξύ άλλων, και ο συνδικαλιστής- μέλος της διοίκησης του ΕΚΠ, Κων/νος Σπέρας (ο ίδιος πίστευε στον αναρχοσυνδικαλισμό) που αποκεφαλίστηκε τη δεκαετία του ‘40 από την ΟΠΛΑ (καταγωγή εκ Σερίφου). Χαρακτηριστικό το εξής σημείο της 2ηςπαραγράφου από το καταστατικό του σωματείου.

«Η αλληλεγγύη με τους οργανωμένους εργάτας όλης της Ελλάδος και όλου του κόσμου, διά την άμυνα υπέρ των εργατικών δικαίων και την καταπολέμηση της εκμεταλλεύσεως από το κεφάλαιον, με τελικόν σκοπόν να δημοσιοποιηθούν τα μέσα παραγωγής να γίνουν τα εκ της εργασίας αγαθά αποκλειστική απόλαυσις των παραγωγών των και να παύσει η εκμετάλλευσις του ανθρώπου από τον όμοιόν του».

Έπειτα από άπειρα αναπάντητα (κι ανυπόγραφα από την πλευρά του Υπουργείου Εργασίας φυσικά) υπομνήματα, οι μεταλλωρύχοι της Σερίφου κηρύσσουν απεργία στις 7 Αυγούστου του 1916. Αρνούνται να φορτώσουν το ανδριώτικο καράβι «Μανούσι» για την μεταφορά των μεταλλευμάτων και έτσι στις 21 Αυγούστου φθάνουν στο νησί 10 χωροφύλακες, με επικεφαλής της μοίρας, τον Χρυσάνθου.

Καταστέλλει βάναυσα τους παρευρισκόμενους απεργούς, φυλακίζει την ηγεσία του σωματείου και δίνει προθεσμία πέντε λεπτών στους συγκεντρωμένους εργάτες να επιστρέψουν στην δουλειά τους. Με τη λήξη της προθεσμίας αρχίζουν οι πυροβολισμοί προς το μέρος των εργατών και ο Θεμιστοκλής Κουζούπης πέφτει νεκρός, μαζί του και οι Μιχάλης Ζωϊλης, Μιχάλης Μητροφάνης και Γιάννης Πρωτόπαπας.. Ακολουθούν γενικευμένες συγκρούσεις στο Μεγάλο Λιβάδι (όπου συμμετέχουν μέχρι και γυναίκες με παιδιά) με τις δυνάμεις της χωροφυλακής, όπου τραυματίζονται αρκετοί εξ αυτών, ενώ ο φονιάς Χρυσάνθου σκοτώνεται από τα «ταξικά» πυρά (λιθοβολισμό) των εξαγριωμένων εργατών, ως απάντηση στους δολοφονημένους συναδέλφους τους, τους φυλακισμένους εργάτες του ορυχείου και την άγρια καταστολή του σκληρού τους αγώνα. Μια πρώτη ταξική συνειδητοποίηση συντελείται εκείνο τον Αύγουστο, μια ιδιαίτερη στιγμή για την οργάνωση της εργατικής τάξης και την δυνατότητα της, να δρα αυτόνομα, δίχως την ανάγκη πολιτικής καθοδήγησης από κάποιο κόμμα. Απόδειξη και η απόλυτη ικανοποίηση των αιτημάτων των εργατών μεταλλευτών της Σερίφου, έπειτα από την μαχητική τους απεργία και τις «πολεμικές» συμπλοκές.