Στις
5 Ιουνίου οι εργαζόμενοι στη Vodafone,
ως συνέχεια των διεκδικήσεων και του
αγώνα που διεξάγουν όλο το προηγούμενο
διάστημα, απαντούν στην εργοδοτική
βαρβαρότητα οργανώνοντας και
πραγματοποιώντας την πιο μαζική και
πετυχημένη απεργία που έχει γίνει στην
εταιρεία μέχρι σήμερα. Η εργοδοσία για
να εμποδίσει την πραγματοποίηση της
απεργίας έσυρε το σωματείο στο δικαστήριο
δεύτερη φορά μέσα σε τρεις μήνες,
γνωρίζοντας ότι κάθε κρατικός βραχίονας
υπάρχει ακριβώς για να υπερασπίζεται
τα συμφέροντα των αφεντικών, το οποίο
επιβεβαιώθηκε και με τη σχετική δικαστική
απόφαση. Ταυτόχρονα, τη μέρα της απεργίας
η διοίκηση έστησε απεργοσπαστικό
μηχανισμό στα κτήρια της HOL και της 360
Connect. Ήταν, όμως, η ενότητα των εργαζομένων
πάνω στα δίκαια αιτήματα τους και η
ταξική πάλη για την υπεράσπιση των
αναγκών τους, που μέσα από μια ανυποχώρητη
διάθεση και οργάνωση, χάλασε τα σχέδια
και της ορέξεις της εργοδοσίας.
Η
διοίκηση της Vodafone
επιβάλλοντας συνθήκες εργασιακού
μεσαίωνα με τη συνεχή άρνησή της στην
υπογραφή της Επιχειρησιακής Συλλογικής
Σύμβασης Εργασίας, την εντατικοποίηση
της εκμετάλλευσης και της εργασίας, τη
μαζική χρήση ενοικιαζόμενων εργαζόμενων,
τα μπαράζ απολύσεων (1400 απολύσεις μέσα
σε 6 χρόνια), τις συνδικαλιστικές διώξεις,
την εργολαβοποίηση αρκετών τμημάτων
της, θα συνεχίσει με αμείωτη ένταση την
επίθεση της στους εργαζόμενους, ενόψει
της ουσιαστικής συγχώνευσης με τις Hol
και 360 Connect μετά την εξαγορά τους από την
Vodafone πραγματοποιώντας ακόμα περισσότερες
απολύσεις. Στα πλαίσια αυτής της
καθημερινής τρομοκρατίας, η εργοδοσία
προχώρησε στις εκδικητικές απολύσεις
των Β.Κωστοπούλου και Χ.Σιδέρη, οι οποίοι
ως ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι, που
δούλευαν στο τηλεφωνικά κέντρα της,
οργανώθηκαν στο σωματείο απαιτώντας
αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας για
όλους.
Αποτελεί
διαχρονικό δεδομένο ότι δεν υπάρχει
κάτι που να φοβίζει περισσότερο τα
αφεντικά από την ενότητα των εργαζομένων.
Αυτή ακριβώς η ενότητα μέσα σε ταξικά
και μαχητικά σωματεία ήταν και η
προϋπόθεση για κάθε νικηφόρο αγώνα που
έχει δώσει η εργατική τάξη επιβάλλοντας
τα συμφέροντα και τις ανάγκες της στα
αφεντικά. Γι’ αυτό το λόγο η διοίκηση
της Vodafone μέσα από τις
συνδικαλιστικές διώξεις και τις κινήσεις
ρεβανσισμού προσπαθεί να αποτρέψει την
κοινή συσπείρωση των εργαζόμενων κι
επινοικιαζόμενων εργαζόμενων στο
σωματείο.
Στο
πλαίσιο της κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων
από το πανελλήνιο Σωματείο Εργαζομένων
Vodafone-Πάναφον
αποφασίστηκε από την πρόσφατη Γενική
του Συνέλευση νέα 24ωρη απεργία για την
Πέμπτη 25/06 και στάσεις εργασίας στις
02/07 και 15/07. Οι εργαζόμενοι διεκδικούν:
·Να
σταματήσουν οι απολύσεις
·
Άμεση επαναπρόσληψη των απολυμένων
Βίκυς Κωστοπούλου και Χάρη Σιδέρη
·Κατάργηση
του άθλιου καθεστώτος της ενοικιαζόμενης
εργασίας, πρόσληψη των συναδέλφων από
την Vodafone για την οποία στην πραγματικότητα
εργάζονται
·
Αξιοπρεπείς και ανθρώπινες συνθήκες
εργασίας
·Υπογραφή
Επιχειρησιακής Συλλογικής Σύμβασης
Εργασίας
Σήμερα περισσότερο από ποτέ είναι
αναγκαίο οι επινοικιαζόμενοι εργαζόμενοι
να ενταχθούν μαζικά στο σωματείο, να
απεργήσουν και μέσα από την εργατική
αλληλεγγύη με τους υπόλοιπους συναδέλφους
τους πάνω στα κοινά κι ενιαία συμφέροντα
και ανάγκες τους, να διεκδικήσουν όσα
τους αναλογούν. Στη Vodafone
και σε κάθε χώρο δουλειάς με μοναδική
εγγύηση για την ταξική μας αντεπίθεση
ενάντια στις εργοδοσίες τη διαρκή πάλη
για τις ανάγκες μας και την οργάνωση σε
σωματεία που δίνουν ανυποχώρητα αγώνες,
θα δημιουργήσουμε τις συνθήκες για τη
νίκη της τάξης και θα βάλουμε εμείς οι
ίδιοι τα εμπόδια στην υποτίμηση των
ζωών μας.
Η
Τοπική Ένωση Βόλου της Αναρχοσυνδικαλιστικής
Πρωτοβουλίας Ροσινάντε δηλώνει την
αλληλεγγύης της στους δίκαιους και
μαχητικούς αγώνες για αξιοπρέπεια του
Πανελλήνιου Σωματείου Εργαζομένων
Vodafone-Πάναφον, συμμετέχει
στην παρέμβαση για την ενίσχυση της
απεργίας που έχει οργανωθεί στο Βόλο
την Τρίτη, 23 Ιούνη στις 7μμ στα καταστήματα
Vodafone και καλεί την εργατική
τάξη μέσα από τις δομές της να οργανώσει
άμεσα και έμπρακτα τη συμπαράστασή της.
Οι διεκδικήσεις του σωματείου και
συνολικά η πάλη των εργαζομένων που
διεξάγεται στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών
εκφράζουν τον καθέναν από μας, που
δέχεται καθημερινά την εκμετάλλευση
στη ζωή του και είναι αυτή η κοινή ταξική
πραγματικότητα, που θα πρέπει να μας
βρει συσπειρωμένους πανελλαδικά σε
Επιτροπές Αλληλεγγύης στις διεκδικήσεις
των εργαζομένων στον κλάδο. Είναι
χιλιοειπωμένο, αλλά οι συνθήκες με τις
οποίες ερχόμαστε αντιμέτωποι καθημερινά,
επιτάσσουν την επανάληψή του: Ό,τι δεν
πάρουμε εμείς, κανείς δεν θα μας το
δώσει.
