Η ελευθερία χωρίς σοσιαλισμό είναι προνόμιο και αδικία και ο σοσιαλισμός χωρίς ελευθερία είναι υποδούλωση και βαρβαρότητα . .Μιχαήλ Μπακούνιν

Τετάρτη 22 Ιουλίου 2015

ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΥ ΣΥΝΘΕΤΕΙ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ ΣΠΑΝΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ, ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΤΑ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ

Απόλυτα πιστή στις επιταγές του βάρβαρου - και, πλέον, παγκοσμιοποιημένου- καπιταλισμού , κάθε κυβέρνηση προσπαθεί να παραστήσει ότι ενεργεί ως μεσολαβητής για την διασφάλιση της δήθεν «ταξικής ειρήνης» στη σύγκρουση των αφεντικών με τους εργαζόμενους ενώ κάθε φορά δρα προκειμένου να εξασφαλίσει την κυριαρχία των πρώτων στην εργατική τάξη. Αυτό αποτελεί διαχρονικό δεδομένο τόσο για τις περιόδους «ομαλότητας», όσο και για τις περιόδους «κρίσης» και όπως αποδεικνύει και η ίδια η πραγματικότητα, που βιώνουμε το τελευταίο χρονικό διάστημα, δεν υπάρχουν εξαιρέσεις ούτε «εναλλακτικές φόρμουλες» στα πλαίσια της ανάθεσης, είτε «αριστερές», είτε «δεξιές».
Από το 2010, έχουν επιβληθεί στην Ελλάδα ουσιαστικά πέντε συμφωνίες - απάνθρωπα μορφώματα οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης, που έχουν οδηγήσει στην αφαίμαξη του εργατικού εισοδήματος, σε σωρεία απολύσεων και μειώσεις μισθών εργαζομένων, στην αποκοπή της εργατικής τάξης από την πλειονότητα των δημόσιων κοινωνικών υπηρεσιών στις οποίες είχε, δικαιωματικά και ανθρωπιστικά, πρόσβαση, στις αμέτρητες ιδιωτικοποιήσεις επ’ ωφελεία του εγχώριου και διεθνούς Κεφαλαίου, και τελικά στη συντριβή των ίδιων των ζωών εκατομμυρίων ανθρώπων που ήρθαν αντιμέτωποι με τη φτώχεια, τη μιζέρια, την ανεργία και την κατάθλιψη, τον μεταφορικό και κυριολεκτικό θάνατο. Κάθε κυβέρνηση, σε αγαστή συνεργασία με ευρωπαϊκούς και διεθνείς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς του Κεφαλαίου (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ κ.λπ.) για την προάσπιση των συμφερόντων των ντόπιων και ξένων αφεντικών, ψήφιζε και εφάρμοσε αντεργατικές κι αντιλαϊκές πολιτικές, ενώ ταυτόχρονα, σ’ ένα κρεσέντο υποκρισίας διακήρυττε ότι τελειώνουν τα βάσανα για τον κόσμο της Εργασίας και τους εν γένει κοινωνικά αδύναμους.
Η τωρινή κυβέρνηση, αφού πραγματοποίησε μία από τις μεγαλύτερες εξαπατήσεις στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας, επενδύοντας στο φόβο των εργαζομένων για να μετακυλίσει σε αυτόν την ευθύνη ενός τρίτου έμπλεου απανθρωπιάς και σκληρότητας μνημονίου, δεν δίστασε να αγνοήσει πλήρως  την πιο ξεκάθαρη άρνηση της λιτότητας από τους εργαζομένους στο πρόσφατο δημοψήφισμα και να προχωρήσει σε μια συμφωνία κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των ντόπιων κι εγχώριων ολιγαρχών. Σήμερα ψηφίζεται η δεύτερη δέσμη μέτρων του 3ου μνημονίου που συμφωνήθηκε με τους «δανειστές-δυνάστες», μια βδομάδα μετά την ψήφιση της πρώτης, η οποία πραγματοποιήθηκε μέσα σ’ ένα όργιο κρατικής βίας και καταστολής για όσους διαδήλωναν ενάντια στην οριστική ενταφίαση της στοιχειώδους κοινωνικής δικαιοσύνης και υπέρ των δίκαιων διεκδικήσεων της πολύπαθης εργατικής τάξης.
Για τους εργαζόμενους η αντεπίθεση στην επέλαση των εργοδοτών στις ζωές τους, ποτέ δεν περνούσε μέσα από κάποια «κυβερνητική διαχείριση». Η ανάθεση, η διαμεσολάβηση, ο κοινοβουλευτισμός ανέκαθεν αποτελούσαν παράγοντες που εξασφάλιζαν την αναπαραγωγή της καταπίεσης-εκμετάλλευσης στην καθημερινότητά μας. Μόνο η συλλογική δύναμη της εργατικής τάξης, οι ακηδεμόνευτοι εργατικοί αγώνες και η ταξική μας ενότητα μπορούν να οργανώσουν τις συνθήκες για τη χειραφέτησή μας. Στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στα πανεπιστήμια και στο δρόμο είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ ο κόσμος της Εργασίας να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, να αρνηθεί κάθε είδους «σωτήρες-βεζύρηδες» που επιχειρούν να εκμεταλλευτούν τη συγκυρία για να γίνουν «χαλίφηδες» στη θέση των προηγούμενων, τους νέους καταπιεστές με τσουχτερότερα «μαστίγια» κι αποπροσανατολιστικότερα «καρότα», και να γυρίσει την πλάτη σε οποιαδήποτε διαταξικό κάλεσμα, σε όποια μορφή και αν μεταλλάσσσεται κάθε φορά. Είναι ξεκάθαρο: Οι εργάτες με τα αφεντικά και το κράτος, που υπάρχει για να τα υπηρετεί, έχουν αντικρουόμενα και εχθρικά συμφέροντα, είτε στις τσέπες μας υπάρχει ευρώ, είτε δραχμή, είτε οποιοδήποτε καπιταλιστικό οικονομικό εργαλείο.
Η Τοπική Ένωση Βόλου της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε, καλεί όλη την εργατική τάξη, εργαζόμενες/ους και άνεργες/ους, ντόπιους/ες και μετανάστες/ριες, να συμμετάσχει την Τετάρτη 22/7 στην εργατική συγκέντρωση ενάντια στο νέο μνημόνιο του Κεφαλαίου, στην πλ. Αγ. Νικολάου, στις 7:30 μ.μ. Καλούμε σε κοινή δράση όλες τις ταξικές δυνάμεις του εργατικού, συνδικαλιστικού και αντικαπιταλιστικού κινήματος για τη δημιουργία και την ανασυγκρότηση ταξικών δομών σε κατεύθυνση απεγκλωβισμού, αντιθετικά με τον εργοδοτικό και κρατικά ελεγχόμενο συνδικαλισμό. Είναι επιτακτικό να οργανώσουμε ένα Εργατικό Μέτωπο ενάντια στον καπιταλιστικό ολοκληρωτισμό και να προετοιμάσουμε τη Γενική Αντικαπιταλιστική Απεργία Διαρκείας, το μόνο ικανό μέσο για να τελειώνουμε με το Κεφάλαιο, τους εκφραστές του και τις πολιτικές τους. Για μια ζωή όχι σε «δόσεις» αλλά με αξιοπρέπεια για όλους εμάς που παράγουμε τα πάντα σ’ αυτήν την κοινωνία.


Τετάρτη 15 Ιουλίου 2015

ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΟ ΕΚΑΝΕ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

Μία εβδομάδα μετά τη σαρωτική απόρριψη των «προτάσεων των δανειστών» από τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, στο δημοψήφισμα που διενεργήθηκε, η ελληνική κυβέρνηση εγκαταστάθηκε στις Βρυξέλλες όπου παρακαλούσε με κάθε κόστος για τους ασθενέστερους, να κρατήσει την Ελλάδα στο οικονομικό μόρφωμα της Ευρωζώνης. Το βράδυ της Κυριακής, οι ιστότοποι σε όλο τον κόσμο κατακλύσθηκαν από το σύνθημα ThisIsACoup (« Είναι πραξικόπημα »), αναφερόμενοι στη συνέχιση των απειλών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των πολιτικών και οικονομικών εκπροσώπων της απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση, σε περίπτωση που δεν συναινούσε στις απαιτήσεις τους για το τρίτο και σκληρότερο Μνημόνιο συντριβής της εργατικής τάξης. Το πρωί της Δευτέρας, το ανοιχτό πραξικόπημα είχε πια συντελεστεί: αγαστά συμπορευόμενη με τα συμφεροντα του εγχώριου και ευρωπαϊκού Κεφαλαίου, καθώς και με τις πιο απάνθρωπες τακτικές του καπιταλισμού, η ίδια η ελληνική κυβέρνηση της «πρώτη φορά αριστερά» έβαλε σε κίνηση τον κατάφωρα αντιλαϊκό μηχανισμό, έχοντας υπογράψει όλα τα μέτρα που ρητά είχε απορρίψει η ελληνική κοινωνία και ειδικά η εργατική τάξη (με αποκλεισμένο μάλιστα το πλέον καταπιεσμένο τμήμα της, των μεταναστών) μία εβδομάδα πριν.
Αναμφίβολα πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες εξαπατήσεις στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας. Η κυβέρνηση επένδυσε στο φόβο των εργαζομένων για να ρίξει πάνω τους την ευθύνη ενός τρίτου εξοντωτικότατου μνημονίου κι όταν εισέπραξε το αναπάντεχο για τις προσδοκίες της ΟΧΙ με σαφές ταξικό πρόσημο, δεν δίστασε να αγνοήσει πλήρως  την πιο ξεκάθαρη άρνηση της λιτότητας από τους/ις εργαζομένους/ες και να συντάξει μια συμφωνία που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ελληνικών και ξένων αφεντικών.
Η εξέλιξη αυτή μπορεί να εκπλήσσει μόνο όσους ζούσαν με την ψευδαίσθηση ότι είναι δυνατόν το Κράτος και η κυβέρνηση να διεξάγουν την ταξική πάλη για λογαριασμό της εργατικής τάξης ή ερμήνευσαν αφελώς (?) τη μαζική συμμετοχή των εργαζομένων στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου.Οι κυβερνήσεις στον καπιταλισμό πάντοτε παριστάνουν ότι διαμεσολαβούν στο πεδίο της σύγκρουσης του Κεφαλαίου με την Εργασία και πάντοτε δρουν προκειμένου να επικυρώσουν την κυριαρχία του πρώτου στη δεύτερη. Και σε αυτόν τον κανόνα δεν υπάρχουν εξαιρέσεις, ούτε δεξιές ούτε αριστερές.
Η ολοκληρωτική κατάρρευση αυτής της ψευδαίσθησης, οφείλει να γίνει το έναυσμα για την οργανωτική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος με αποφασιστικότητα και δυναμικότητα σε κατεύθυνση αντικαπιταλιστική και τη μαχητικότερη παρουσία του στους δρόμους, στις γειτονιές, τα αμφιθέατρα, τα σωματεία και τους εργασιακούς χώρους, από σήμερα κιόλας, προκειμένου να διεξάγει με επιτυχία τον ταξικό πόλεμο που μαίνεται στην Ελλάδα και όλον τον κόσμο. Η λογική της ανάθεσης είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ να απεμποληθεί από τη συνείδηση της εργατικής τάξης όπως κι οποιαδήποτε αυταπάτη περί καλυτέρευσης των ζωών μας διαμέσου αυτής, εφόσον, πλέον, καταδεικνύεται ξεκάθαρα από την ίδια την πραγματικότητα ότι επιτρέπει την ακόμα πιο βίαιη επέλαση των αφεντικών στον κόσμο της Εργασίας και τις ανάγκες του, με το δρόμο να στρώνεται από την εκάστοτε κυβέρνηση, αριστερή ή δεξιά.
Είναι επιτακτικό να αντιταχθούμε σε οποιοδήποτε κάλεσμα για εθνική ενότητα, που κατά κανόνα σημαίνει υποταγή των εργαζομένων στους οικονομικά κυρίαρχους αυτής της κοινωνίας, τα αφεντικά, στο όνομα της όποιας «εθνικής ανάπτυξης», η οποία ισοδυναμεί με περαιτέρω κέρδη για το Κεφάλαιο και ισοπέδωση, κατακρεούργηση και στυγνότερη εκμετάλλευση της εργατικής τάξης από τους σε διατεταγμένη υπηρεσία εκπροσώπους του. Είναι αναγκαίο να αντιπαραβάλλουμε σε όλα εκείνα τα αποπροσανατολιστικά και διαταξικά «εναλλακτικά» προτάγματα ( για παράδειγμα, δραχμολαγνεία ), που μόνο στόχο έχουν να εξυπηρετήσουν κομματικές ατζέντες και σχεδιασμούς, την εργατική οργάνωση σε ταξική και ακηδεμόνευτη συνδικαλιστική κατεύθυνση, την μόνη ικανή συνθήκη για να πάρουμε πίσω όσα δικαιωματικά μας ανήκουν και μας κλάπηκαν την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης, αλλά και της καπιταλιστικής «ομαλότητας».
Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε καλεί όλες τις εργαζόμενες και όλους τους εργαζόμενους, ντόπιους/ες και μετανάστες/ριες, να πλαισιώσουν εργατικές και απεργιακές επιτροπές, συλλογικότητες, σχήματα και σωματεία, στην πάλη ενάντια στο Κεφάλαιο, την ελληνική κυβέρνηση και τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς του Κεφαλαίου (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ κ.λπ.), χωρίς καμία εθνική αυταπάτη και με γνώμονα την επαναστατική, διεθνιστική ταξική αλληλεγγύη. Στους χώρους εργασίας να προετοιμάσουμε την οργανωτική διάσπαση με τον εργοδοτικό, γραφειοκρατικό και κρατικά ελεγχόμενο συνδικαλισμό, που αποτελούν βασικό όπλο των αφεντικών για επιτυγχάνουν την εξαθλίωση μας και την εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης που ασκούν. Έστω και αυτή τη στιγμή, καλούμε τα πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια σωματεία, τα συνδικαλιστικά σχήματα, τις ενώσεις και τις εργατικές πρωτοβουλίες, να συντονισθούν σε κατεύθυνση αντιθετική από τη ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.
Ο πόλεμος αυτός γίνεται σε εμάς και εμείς πρέπει να τον κερδίσουμε. Δεν συνθηκολογούμε με το Κεφάλαιο και την κυβέρνηση, οργανωνόμαστε και αγωνιζόμαστε για την ήττα τους.
Κάλεσμα της Τοπικής Ένωσης Βόλου της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας ΡΟΣΙΝΑΝΤΕ σε πορεία με συγκέντρωση στην πλατεία Αγίου Νικολάου σήμερα Τετάρτη 15/7 στις 8μμ.